“Η αγάπη όλων των πραγμάτων είναι ατόφια ομορφιά. Δεν εμπεριέχει μίσος ή κτητικότητα…Οπότε δεχτείτε την αγάπη οπουδήποτε τη βρείτε. Είναι δύσκολο να την αναγνωρίσετε επειδή ποτέ δεν ζητά κάτι”
-Austin Osman Spare
Η σεξουαλική αγάπη, η ερωτική ευχαρίστηση, είναι μια πηγή απέραντης έκστασης, η έκφραση της άπειρης θεϊκότητας του σώματός μας. Είναι η ίδια η δημιουργική ενέργεια του σύμπαντος. Όταν αυτή η ενέργεια ρέει μέσα μας ανεξέλεγκτα, είμαστε ερωτευμένοι, έχουμε την επιθυμία να μοιραστούμε την ερωτική απόλαυση με όλο το σύμπαν. Αλλά σπάνια μόνο βιώνουμε την εμπειρία αυτής της ανεξάντλητης ενέργειας. Εντός των ορίων του πολιτισμού των εμπορευμάτων, η αγάπη και ο έρωτας είναι ακόμη ένα εμπόρευμα. Μια οικονομία της αγάπης έχει αναπτυχθεί, και η οικονομία αυτή καταστρέφει την ελεύθερη ροή της απόλαυσης.
Η οικονομία της αγάπης μπορεί να υπάρξει, μονάχα επειδή η αγάπη έχει γίνει η έλλειψη. Ως βρέφη είμαστε άγρια, θεϊκοί εραστές ερωτευμένοι με τον εαυτό μας και με όλα τα άλλα όντα. Αλλά οι γονείς μας, μάς το κλέβουν αυτό. Αρνούνται τη σεξουαλική φύση της αγάπης τους για το παιδί και πωλούν εκδηλώσεις αγάπης, με αντάλλαγμα μια κάποια αποδεκτή συμπεριφορά. Μας τιμωρούν, ή μας επιπλήττουν για εξόφθαλμη σεξουαλική συμπεριφορά, κατακρίνοντάς την ως κακή. Μας δικάζουν και έτσι μας διδάσκουν να δικάζουμε τον εαυτό μας. Αντί να αγαπάμε τον εαυτό μας, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να αυτοεπιβεβαιωθούμε – και αποτυγχάνουμε τόσο συχνά ώστε να μην αισθανόμαστε ποτέ σίγουροι για τον εαυτό μας. Η αγάπη παύει να είναι ένα δώρο για το σύμπαν και γίνεται ένα πολύ σπάνιο, ακριβό εμπόρευμα, για το οποίο πρέπει να ανταγωνιστούμε.
Ο ανταγωνισμός για τον εμπορευματοποιημένο έρωτα μας αλλάζει. Χάνουμε τον αυθορμητισμό μας, την ελεύθερη και παιχνιδιάρική μας αυτοέκφραση. Δεν “κάνει” να φερόμαστε όπως πραγματικά αιθανόμαστε. Πρέπει να κάνουμε τους εαυτούς μας επιθυμητούς-ποθητούς. Αν είμαστε όμορφοι με βάση τα πολιτιστικά πρότυπα, έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί η εμφάνιση είναι ένα σημαντικό μέρος του τι αποτελεί ένα επιθυμητό σεξουαλικό εμπόρευμα. Αλλά υπάρχουν και άλλα χρήσιμα χαρακτηριστικά – δύναμη, σεξουαλική ανδρεία, «καλό γούστο», νοημοσύνη, σπινθηροβόλο πνεύμα. Και, βέβαια, η γνώση για το πώς παίζονται τα κοινωνικο-σεξουαλικά παιχνίδια. Ο/Η καλύτερος/η ηθοποιός κερδίζει σε αυτά τα παιχνίδια. Το να ξέρεις να πλασάρεις τη σωστή εικόνα- τι ρόλο να υποδυθείς σε ποια κατάσταση, αυτά θα σου αγοράσουν οικονομικοποιημένη αγάπη. Με το τίμημα να χάσεις τον εαυτό σου.
Λίγοι άνθρωποι έχουν τόσο τη σωματική ελκυστικότητα όσο και την επιδεξιότητα στο να παίζουν τα κοινωνικο-σεξουαλικά παιχνίδια. Οπότε, έχουμε μείνει χωρίς αγάπη παρά μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, όταν προκύπτουν αυτές οι περιπτώσεις δεν τις αφήνουμε να ακολουθήσουν τη φυσική τους ροή, αλλά επιδιώκουμε να πιαστούμε από πάνω τους, να τις επεκτείνουμε στο χρόνο. Όταν ο έρωτας εξ-οικονομικεύεται, δεν αφήνεται πια σε ελεύθερες σχέσεις, γιατί η φυγή ενός συγκεκριμένου εραστή σημαίνει πια το τέλος του ίδιου του έρωτα. Αντί να σχετιζόμαστε ελεύθερα, ψάχνουμε να φτιάξουμε κλειστές σχέσεις (relationships)- κάνοντας τη σχέση μόνιμη, σκληραίνοντάς την μέσα σε ένα σύστημα συναλλαγών, στο οποίο οι εραστές συνεχίζουν να πωλούν αγάπη και έρωτα ο ένας στον άλλο, μέχρι που σε κάποια φάση η μια απ’τις δύο αισθάνεται απατημένη ή βρίσκει μια ‘οικονομική’ σχέση εξαιτίας του φόβου ότι θα χάσει την αγάπη- και ότι θα πρέπει να περάσει απ’ την αρχή ολόκληρη τη διαδικασία να κερδίσει την αγάπη πίσω.
Και οι σχέσεις -όντας μια έκφραση της οικονομικοποιημένης αγάπης – συνήθως υποτίθεται ότι είναι μονογαμικές. Δεν θέλουμε να χάσουμε τον εραστή μας από έναν άλλο. Αν δεν συμφωνήσουμε να πουλάμε την αγάπη μας μόνο η μια στην άλλη, δεν υπάρχει η πιθανότητα ο εραστής μας να βρει ένα καλύτερο προϊόν, έναν εραστή προτιμότερο από εμάς και έτσι να μας εγκαταλείψει; Κατά συνέπεια, οι φόβοι που προκαλούνται από την έλλειψη της αγάπης, συμβάλλουν στη δημιουργία θεσμών που ενισχύουν την εν λόγω έλλειψη.
Μερικοί άνθρωποι δεν επιλέγουν τον δρόμο των σχέσεων. Θέλουν να αποδείξουν στον εαυτό τους πως είναι πραγματικά επιθυμητά εμπορεύματα. Έτσι μετατρέπονται σε σεξουαλικούς κατακτητές. Θέλουν να πετύχουν high score στο γήπεδο της σεξουαλικής κατάκτησης. Δεν ενδιαφέρονται να μοιραστούν την απόλαυση. Θέλουν απλά να δημιουργήσουν μια εικόνα. Και αυτοί που τους πηδάνε, το κάνουν εξίσου για το status. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η έκσταση του ολοκληρωτικού μοιράσματος έχει χαθεί εντελώς, έναντι της οικονομίας του έρωτα. Είναι το σκορ και μόνο το σκορ που μετράει. Προκειμένου να καταστoύν τα εμπορεύματα πιο πολύτιμα, η οικονομία της αγάπης έχει δημιουργήσει τη σεξουαλική εξειδίκευση. Φυσικά, η πολιτιστική έμφαση στην αρρενωπότητα ή θηλυκότητα επί των φυσικών αμφι-φυλικών χαρακτηριστικών μας, είναι η κύρια πτυχή του ζητήματος . Ωστόσο, οι ταμπέλες των σεξουαλικών προτιμήσεων, όταν γίνονται μόνιμοι αυτο-ορισμοί, αποτελούν επίσης μέρος αυτού του πράγματος. Ορίζοντας τους εαυτούς μας ως γκέι ή ετεροφυλόφιλους ή αμφιφυλόφιλους, ως παιδεραστές ή φετιχιστές ή με οποιαδήποτε άλλη περιορισμένη μορφή, αντί να αφήσουμε τις επιθυμίες μας να ρέουν ελεύθερα, κάνουμε τον εαυτό μας ένα εξειδικευμένο προϊόν και έτσι ενισχύεται η έλλειψη αγάπης.
Όταν η αγάπη μετατρέπεται σε εμπόρευμα παύει να είναι πραγματική αγάπη, ο Έρωτας δεν μπορεί να αλυσοδεθεί. Η αγάπη πρέπει να ρέει ελεύθερα και εύκολα χωρίς αντίτιμο και χωρίς προσδοκίες. Όταν η αγάπη εξ-οικονομικεύεται, παύει να υπάρχει, διότι οι ίδιοι οι εραστές παύουν να υπάρχουν… Από τη στιγμή που πρέπει να γίνουμε ελκυστικά προϊόντα, καταστέλλουμε τον πραγματικό εαυτό μας, ώστε να αναλάβουμε τους ρόλους που ο πολιτισμός μας, μάς διδάσκει πως θα μας κάνουν επιθυμητές. Έτσι έχουμε μια μάσκα να φιλάει μια άλλη μάσκα, μια εικόνα να χαϊδεύει μιαν άλλη- αλλά πραγματικούς εραστές δεν έχουμε πουθενά.
Αν θέλουμε να βιώσουμε την άπειρη ενέργεια του έρωτα, την άγρια θεϊκότητα των σωμάτων μας σε έκσταση, τότε θα πρέπει να απελευθερωθούμε από την οικονομία της αγάπης. Πρέπει να αποτινάξουμε κάθε πτυχή αυτού του άψυχου κελύφους που ο πολιτισμός μας, μάς πουλάει για έρωτα. Γιατί πουθενά στο βασίλειό του δεν δύνανται να βιωθούν οι άγριες χαρές της ανεξάντλητης απόλαυσης.
Αλλά για να απελευθερωθούμε από την οικονομία της αγάπης, η αγάπη πρέπει να σταματήσει να είναι μια έλλειψη για μας. Ενώ το άγριο σύμπαν αφθονεί από εραστές, η κουλτούρα του εμπορεύματος μας το έχει κλέψει αυτό. Έτσι, μας απομένει μόνο ένας τρόπος για να απελευθερωθούμε από την έλλειψη αγάπης. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, να βρούμε στον εαυτό μας μια τέτοια πηγή ευχαρίστησης ώστε να μας ερωτευτούμε. Στην τελική, δεν είναι το σώμα μου η πηγή της απόλαυσης που αισθάνομαι στον έρωτα και την αγάπη; δεν είναι η σάρκα, τα νεύρα μου, το δέρμα μου που τσούζει, οι απέραντοι γαλαξίες στους οποίους αυτή η ανεξάντλητη ενέργεια ρέει; Όταν μαθαίνουμε να είμαστε ερωτευμένοι με τον εαυτό μας, να βρούμε στους εαυτούς μας μια πηγή ατελείωτης ερωτικής ευχαρίστησης, η αγάπη δεν μπορεί ποτέ να είναι εν ανεπαρκεία, για μας, γιατί θα έχουμε πάντα τους εαυτούς μας ως εραστές.
Και όταν αγαπήσουμε τους εαυτούς μας, η απέραντη χαρά του Έρωτα θα ρέει μέσα μας, και θα διαχέεται ελεύθερα, παντού. Δεν θα γαντζωνόμαστε απ’ την αγάπη από ανάγκη, αλλά θα μοιραζόμαστε ελεύθερα την τεράστια ερωτική ενέργεια μας με κάθε ον που ανοίγεται σε αυτήν. Οι εραστές μας θα είναι άνδρες και γυναίκες, παιδιά, δέντρα και λουλούδια, μη ανθρώπινα ζώα, τα βουνά, τα ποτάμια, οι ωκεανοί, αστέρια και γαλαξίες. Οι εραστές μας θα είναι παντού, γιατί εμείς οι ίδιοι θα είμαστε αγάπη και έρωτας.
Ως παντοδύναμοι θεοί του έρωτα, μπορούμε τότε να περιπλανηθούμε στη γη σαν παράνομοι ήρωες, γιατί έχοντας αποδράσει από την οικονομικοποιημένη αγάπη, θα έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε ολόκληρη την οικονομία. Και δεν πρόκειται να ανεχτούμε αυτήν την κουλτούρα στην οποία οι εραστές μας κακοποιούνται, σκλαβώνονται και απειλούνται, δολοφονούνται και φυλακίζονται. Με όλη την πανίσχυρη ενέργεια της αγάπης, θα σπάσουμε κάθε αλυσίδα και θα γκρεμίσουμε τα τείχη μέχρι που να πέσουν και όλοι όσοι αγαπάμε είναι ελεύθεροι. Και έτσι θα τελειώσει η μακρά, εφιαλτική κυριαρχία της οικονομίας, ο θανάσιμος χορός του πολιτισμού.